SÖZÜN GÜCÜ

Hiç bir şeyi Kişisel Algılamama

* Daha önce sözün gücünü anlatmış, gerek kendimize söylediğimiz gerekse başkalarının bize söylediği sözlere inanıp, onlarla anlaşma yaptığımızda başımıza neler gelebileceğini açıklamıştım. 
* Bunun devamı olan ikinci anlaşma, “Hiçbir şeyi kişisel algılamama” anlaşmasıdır. 

* Şimdi bir örnek vermek istiyorum. 
Sizi caddede gördüğümde, tanımadığım, halde, “Hey, sen bir aptalsın” dersem, bu sizinle değil, benimle ilgilidir.
Eğer bunu kişisel algılarsanız, aptal olduğunuza bile inanabilirsiniz.
Belki de şöyle düşünürsünüz, “O aptal olduğumu nasıl biliyor? İçimi mi görüyor yoksa herkes ne kadar aptal olduğumu görebiliyor mu?”

* Kişisel algılamak, söylenen şeyle anlaşma yapmak, yani ona katılmakla mümkündür.
Söylenen şeyle anlaşma yaptığınız anda, zehir vücudunuza yayılır ve Cehennem rüyasının tutsağı olursunuz.
Sizin bu tuzağa düşmenizin sebebi, “Bireysel önemlilik” denen şeydir.

* “Bireysel önemlilik” ya da “Kişisel algılamak” bencilliğin en üst düzeyde ifadesidir.
 Çünkü “her şeyin kendimizle ilgili olduğunu” var sayarız.
Bizi ehlileştiren eğitim sürecimiz esnasında, her şeyi kişisel algılamayı da öğreniriz.
Her şeyin merkezinde kendimizin olduğunu düşünürüz.
Ben, ben, ben, ben daima ben!
Diğer insanlar, merkeze sizi koyacak, hiçbir şey yapamazlar.
Herkes, kendi zihninde oluşturduğu, kendi rüyasını yaşar.
Onların rüyaları bizimkinden farklıdır.
Bir şeyi kişisel algıladığımızda, onların bizim rüyamızı bildiklerini var sayarız.
Ve kendi dünyamızı onların dünyasına empoze etmeye çalışırız.

* Durumun son derece kişiselleşmiş gibi göründüğü anlarda bile, örneğin, size isminiz verilerek, direkt hakaret ediliyor olsa bile, yine de sizinle ilgisi yoktur.
* Onların söyledikleri ve yaptıkları şeyler, dile getirdikleri fikirler, kendi zihinlerinde yaptıkları anlaşmalar doğrultusundadır.
* Kişilerin bakış açıları, ehlileştirilme sürecindeki programlamalarından oluşur.

Birisi size “Hey çok çirkinsin” dese bile, bunu kişisel algılamayın. Çünkü, gerçek şu ki, bu kişi kendi düşünce, duygu ve inançlarını ifade etmektedir.

* Bu kişinin sizin için sarf ettiği sözlerle anlaşma yapmak/onlara katılmak, kişisel algılamanızla ilgilidir.

* Kendinizi önemseyerek, her şeyi kişisel algılamanız, sizi kara büyücüler için, kolay bir av haline getirir.

* Onların sizi besledikleri duyusal çöplük, artık sizin çöplüğünüz haline gelir.
Oysa hiçbir şeyi kişisel algılamadığınızda, cehennemin ortasında bile bu zehirlere karşı bağışıklığa sahip olursunuz.
Bu bağışıklık, size ikinci anlaşmanın bir armağanıdır.

* Kişisel algıladığınızda, söylenenlerden rahatsızlık duyarsınız ve kendi inançlarınızı savunarak tepki gösterirsiniz.
Bu tepkiyle çelişkiler ve çatışmalar yaratırsınız.
Küçücük şeyleri bile büyütür, pireyi deve yaparsınız.
Çünkü haklı çıkmak ihtiyacını duyarsınız.
Sizin haklı, başkalarının haksız olmasını istersiniz.
 Haklı olmak ve kendi fikirlerinizi onlara dayatmak için büyük çaba gösterirsiniz.

* Aynı şekilde, sizin benim için söyledikleriniz, yaptıklarınız, kendi bireysel rüyanızın, kendi anlaşmalarınızın yansımasıdır.
Bu fikirlerin benimle bir ilgisi yoktur.
 Bunun için sizin benimle ilgili düşündüklerinizin, benim için bir önemi yoktur.
Sizin düşüncelerinizi, söylediklerinizi, yaptıklarınızı ben kişisel algılamam.
Bana, “Miguel sen iyisin” dediklerinde de kişisel algılamam.
 ”Miguel sen kötüsün” dediklerinde de kişisel algılamam.
” Siz Mutluyken bana, “Miguel sen bir meleksin” diyeceğinizi, bana kızgın olduğunuzda da
 “ Oh Miguel sen İblissin, çok kötüsün.
Bunları nasıl söylersin” diyeceğinizi bilirim.
Her iki halde de söyledikleriniz beni etkilemez.
Çünkü ben ne olduğumu/kendimi bilirim.
 Kabul görmek ve onaylanmak gibi bir ihtiyacım yoktur.
Birisinin bana kim ve ne olduğumu söylemesine ihtiyaç duymam.

* Bana “Miguel, söylediklerin beni incitiyor” da diyebilirsiniz.
Ama sizi inciten benim sözlerim değildir.
Söylediklerim sizin yaralarınızı kanattığı için incinirsiniz.
Sizi inciten daima sizsiniz.
Sizi incitmiş olduğumu da kişisel algılamam.

* Bu size inanmadığım ya da güvenmediğim için değil, sizin dünyayı benden farklı gözlerle, kendi gözlerinizle gördüğünüzü bildiğim içindir.

Filmin tümünü zihninizde yaratan sizsiniz, ben değilim.
Bu filmde yönetmen de, yapımcı da, baş rol oyuncusu da sizsiniz.
Diğer herkes yardımcı oyuncudur.
Bu sizin filminizdir.

* İnsanları kişisel algılamadan, gerçekte oldukları gibi görebilmeyi başardığınızda, asla onların söylediği ya da yaptığı şeylerden incinmezsiniz.
Size yalan da söyleseler bundan incinmezsiniz.
Çünkü onların "korktukları" için yalan söylediklerini bilirsiniz.
İnsanlar niçin korkar?
Kendilerinin sizin tarafınızdan keşfedilmesinden korkar.
Sosyal maskelerinin sıyrılması onlara acı verir.

* Siz kendinize güven duymayı öğrendiğinizde, başkalarının size söylediği şeylere inanıp, inanmamayı seçme özgürlüğüne kavuşursunuz.

* Kişisel algılamamayı alışkanlık haline getirdiğinizde, sorumlu seçimler yapabilmek için, sadece kendinize güvenmeyi de öğrenirsiniz.

* Asla başkalarının davranışlarından sorumlu değilsiniz.
Sadece kendi davranışlarınızdan sorumlusunuz.

* Sizin bakış açınız sizin için kişiseldir.
Sizin bakış açınız sizin gerçeğinizdir, başka hiç kimsenin değil.
Bu yüzden bana kızdığınızda, kendinizle uğraştığınızı bilirim.
Ben sadece kızmanız için size mazeret olurum.
Kızarsınız, çünkü korkuyorsunuz, çünkü korkularınızla uğraşıyorsunuz.

Korkunuz yoksa bana kızmanız da mümkün değildir.
Korkunuz yoksa benden nefret etmeniz de mümkün değildir.
Korkunuz yoksa kıskanç yada üzgün olmanız da mümkün değildir.
Korkusuz yaşadığınızda, sevgiyle yaşadığınızda, bu tür duygulara yaşamınızda yer yoktur.

* Bu tür duyguları hissetmediğinizde, kendinizi iyi hisseder, etrafınızdaki her şeyi sever ve her şeyin güzel olduğu bir boyutta yaşarsınız.


Don Miguel Ruiz´in Ötesi yayınlarından çıkmış "Dört Anlaşma, Toltec Bilgelik Kitabı" isimli kitabından özetlenmiştir.