Küçük bir kızken büyükannem bana, yalnızlık ve can sıkıntısından, ''Kurt!'' diye bağıran bir küçük çobanın hikayesini anlatmıştı. Diğer çobanlar bu çocuğun hemen yardımına koşar ancak ortalıkta kurt göremeyince kızarlarmış.
Küçük çoban ertesi gün de canı sıkılmış. Yine defalarca ''Kurt!'' diye bağırmış ve yine herkes koşarak gelmiş. Ama bu kez de görünürde kurt olmayınca öteki çobanlar çocuğu azarlayarak sürülerinin başına dönmüşler.
Üçüncü gün kurt gerçekten gelip çocuğun koyunlarına saldırmış. Küçük çoban durmadan imdat çığlıkları atsa da gelen giden olmamış.
Çünkü ona artık inanmıyorlarmış.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Küfür, hakaret içeren yorumlar yayınlanmayacaktır.
Teşekkürler..